falą nośną
Encyklopedia PWN
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
dział techniki dotyczący wytwarzania, przekształcania, przesyłania i wykorzystywania drgań wielkiej częst.;
radiotelegrafia
rodzaj telegrafii, w której do przesyłania sygnałów telegraficznych wykorzystuje się fale radiowe (gł. krótkie, niekiedy średnie);
[łac.-gr.],
aerodynamiczny profil, profil lotniczy,
kształt przekroju poprzecznego skrzydeł, łopat śmigła i płatów usterzenia samolotu, łopat wirnika śmigłowca, turbin i in. maszyn przepływowych, skrzydeł śruby napędowej.
aerodynamika
dział mechaniki płynów zajmujący się przepływami gazów (gł. powietrza) i oddziaływaniami sił między gazem a obiektem poruszającym się względem niego.
[gr. aḗr ‘powietrze’, dýnamis ‘siła’],
zespół metod i środków służących do wytwarzania, przesyłania i przetwarzania sygnałów analogowych.
